Historia Zakładu rozpoczyna się wraz z powołaniem Wydziału Elektrotechniki i Informatyki, kiedy to od 1 września 1965 roku, zaczął kształtować się zespół naukowo-dydaktyczny, z którego, po wielu organizacyjnych przeobrażeniach, powstał Zakład Systemów Elektronicznych i Telekomunikacyjnych (ZSEiT, od 2001 r.), następnie przekształcony w Katedrę (KSEiT, od 2017 r.). Podejmowali w nim sukcesywnie pracę absolwenci różnych uczelni, Politechnik: Wrocławskiej, Gdańskiej, Warszawskiej oraz AGH, którzy pomimo trudnych warunków, dość sprawnie zorganizowali, z jednej strony, nowoczesne zaplecze dydaktyczne w obszarze przedmiotów obejmujących: elektronikę, teorię sterowania, elektronikę i automatykę przemysłową, a z drugiej – zainicjowali i kontynuowali badania naukowe, m.in. w obszarze technologii hybrydowych mikroukładów grubowarstwowych.
Wyniki badań, realizowanych z ogromnym zaangażowaniem, były na tyle przekonywujące, że w przyjętym w końcu 1969 roku, przez Senat rzeszowskiej WSI, jednolitym planie badań naukowych, skorelowanych z potrzebami gospodarczymi, tematyka tych prac znalazła bardzo wyraźne odzwierciedlenie. Należy tu podkreślić inspirującą i pomocną współpracę z zaawansowanymi w tej dziedzinie ośrodkami: wrocławskim, skupionym na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, krakowskim, skupionym w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym przy Zakładach TELPOD oraz warszawskim, w postaci zespołu na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Przyjęta, i wynikająca w dużej mierze z przemysłowego doświadczenia inicjatora i kierownika Zakładu, metodologia i organizacja badań, uwzględniająca skalę środowiska, warunkującą konieczność wieloaspektowego współdziałania ze sferą gospodarczą, zapewniła ich wkomponowanie w centralne programy rozwoju nauki (Problem Węzłowy 06.2.2, a następnie Program Rządowy PR-3). Zespół we własnym zakresie opracował i zbudował linię technologiczno-doświadczalną wytwarzania mikroukładów grubowarstwowych; jeden z jej elementów – precyzyjna, półautomatyczna sitodrukarka typu EAT-1 (główny autor – dr M. Kieras), jako pierwsze tego rodzaju urządzenie krajowej konstrukcji, opracowane przy ścisłej współpracy z Wydziałem Mechanicznym, został wykonany na potrzeby kilku uczelni, instytutów naukowych i zakładów przemysłowych. Drukarka, prezentowana później na wystawie zagranicznej i Targach Poznańskich, została w 1973 roku wpisana, jako jeden z trzech tematów, zgłoszonych przez rzeszowską WSI, do księgi osiągnięć przed II Kongresem Nauki Polskiej.
